فكر كنم كه بايد از الان عيد رو بهتون تبريك بگم و مرخص شم. اين سومين عيديه كه وبلاگ دارم و تبريك عيد مي‌نويسم و فكر مي‌كنم كه ساده‌ترين تبريك بهترين تبريك باشه.
با آرزوي سالي خوب براي همه، عيدتون مبارك و خداحافظ تا بعد از عيد.

زيتون از اون وبلاگ نويس‌هايي محسوب ميشه كه من خيلي دوسش دارم. هم شخصيتش رو و هم وبلاگش رو (گور پدر هر كسي كه مي‌خواد از اين جمله من برداشت بد بكنه!) از اون آدمهايي كه وقتي آنلاين هم پيداش مي‌كنم اجازه ميدم هر جور مي‌خواد دستم بندازه و باهام شوخي كنه. يه جورايي ياد كسي ميندازه منو.
مطلب شنبه‌اش رو تازه خوندم و برام جالب بود. يه خود انتقادي خوب از جنس زن. زنهايي كه بيش از اينكه مردها بهشون جفا كنن، خودشون كردن. فكر كنم يه بار گفته بود كه بنظر من دختري كه براي يه شب همخوابگي سوار ماشين پسري ميشه شرف داره به اون كه سوار ميشه تا بي هزينه و راحت به مقصد برسه و در مقابل ببخشيد «لاسي» هم زده باشه. چون اولي حداقل لذتي رو با لذتي برابر معاوضه مي‌كنه اما دومي چيز با ارزشي رو با كرايه چند صد تومني تاكسي عوض ميكنه.
اما مبارزات زنان ايراني براي حقوقشون يه مشكل بزرگ ديگه هم داره. خانومهاي ايراني براي احقاق حقوقشون و يا برابري با مردان مبارزه نمي‌كنن. اونها براي تصاحب حقوق مردان و بدست آوردن برتري نسبت به مردان مبارزه مي‌كنن و براي همين هم بازنده هستن.
گاندي به اين علت عليه انگليسي‌ها پيروز شد كه فقط حقش رو طلب كرد و به همين خاطر حتي مردم انگليس هم ازش حمايت كردن و گرنه قبل از اون مبارزات زيادي شكست خورده بود. ماندلا پيروز شد چون سفيد پوستها هم در كنارش قرار گرفتن و اطمينان پيدا كردن ماندلا براي احقاق حقوقش، اونها رو از حقوق مدنيشون سلب نميكنه وگرنه گروه‌هاي متعصب زيادي در جنگ با آپارتايد متلاشي شده بودن. اشتباهي كه در كشور زيمبابوه (رودزيا) صورت گرفت. هزاران مورد ديگه ميشه مثال زد كه خودتون بهتر مي‌دونين.
زنان ايراني وقتي در مبارزه پيروز مي‌شن كه مردان رو دركنارشون داشته باشن نه در مقابلشون.

بعضي از جملات واقعا در خاطر آدم باقي مي‌مونه. مطلب ديروز روزنامه شرق يادآور جمله‌ زيبايي از برتولد برشت بود كه زماني گفته بود :
«وقتي يهوديان را گرفتند سكوت كردم، چون يهودي نبودم، وقتي كمونيست ها را گرفتند، باز هم سكوت كردم، چون كمونيست نبودم و ... بالاخره وقتي مرا دستگير كردند، ديگر كسي نبود كه اعتراض كند!»
اين جمله واقعيت امروز جامه ماست كه نسبت به سرنوشت هم بي‌تفاوتيم و دردسر كه به سراغ هر كدوممون مياد، فورا خودمون رو مجزا مي‌كنيم و ديگري رو تنها مي‌زاريم.

دوست عزيزي كار باحالي كرده و ليستي از كتابهاي فارسي رايگان رو در اينترنت تهيه كرده.
با ديدن سايتش هم حال كردم و هم حالم گرفته شد. راستش چند ماهي ميشه كه من خودم به اين فكر افتادم چنين كاري بكنم. البته من قصد تهيه فضا و ايجاد يه كتابخانه ديجيتالي رو داشتم تا هر كي به ازاي كتابي كه به مجموعه اضافه ميكنه، كتابها رو هم دريافت كنه.
به هر حال فرقي هم نداره. دوست ديگه‌اي اين كار رو كرد. من هم اگه بتونم سايت خودم رو ايجاد مي‌كنم يا اصلا وقتم رو مي‌زارم تا با اين دوست همكاري كنم.

راستي شما فهميدم چرا همه حوادثي كه در داخل ايران اتفاق مي‌افته توش يه عده‌اي مي‌ميرن (مثل زلزله بم، افجار قطار نيشابور، سقوط هواپيماي ايراني توي امارات و...) تقصير خداست! اما اگه بيرون مرز‌هاي جمهوري اسلامي باشه (مثل انفجار‌هاي كربلا و كاظمين) تقصير آمريكاست؟