به نظر من يه وبلاگ يه جورايي شبيه يه سالن كنفرانس مي‌مونه كه همه نشستن دور هم و به نوبت مطلبشون رو مي‌گن و ديگران هم گوش مي‌دن. اما اين وسط يه تفاوتهايي هم هست.
توي كنفرانس اگه باشي، بايد به زور حرف همه رو گوش بدي اما توي وبلاگ لازم نيست.
توي كنفرانس هم فرصت حرف زدن محدوده و هم فرصت شنيدن اما ما توي وبلاگ محدوديت نداريم.
توي كنفرانس بايد مواظب حرف زدنت باشي چون مخاطبينت رو به روت نشستن اما در وبلاگ ادب و نزاكت رو خيلي وقته فراموش كردن.
توي كنفرانس هر كسي رو راه نمي‌دن اما توي وبلاگ … ! چه عرض كنم.
و …
خب شايد هم اين خوبه كه يه جاي دنيا رو براي ما گذاشتن كه بدون گزينش بياييم و حرف بزنيم ولي واقعا بعضي از ما جز مطالب سكسي و حرفهايي كه به درد W.C بخوره حرفي ندارن كه بزنن؟
من هم مثل همه‌ي شما به آزادي تفكر، آزادي انديشه، آزادي عمل و هزاران آزادي ديگه احترام مي‌زارم و اصلا دوست ندارم دوستان پورنو وبلاگ نويس ما برنجن، اما دلم مي‌خواد يادآور بشم كه هميشه در طول تاريخ ما، آزادي رو اونهايي نابود كردن كه از آزاديشون به مبتذلترين شكل استفاده كردن و بهانه‌اي دادن دست حاكماني كه به نام مذهب و عرف و هزارون بهانه‌ي ديگه، مردم رو از بديهيترين آزاديهاشون محروم كنن.