آقا! يه زماني ما براي فيلم ديدن به روز بوديم. فيلم رو نساخته بودن ما ديده بوديمش! اما خدا پدر اين روزگار نامرد رو بسوزونه كه ما رو از قافله سينما عقب انداخت.
ديشب تازه وقت كردم فيلم « بوي كافور، عطر ياس » آقاي « بهمن فرمان آرا » رو ببينم (البته با كامپيوتر عزيزم).
فيلم خوبي بود. درباره نسلي كه بعد از انقلاب به جرم هنرمند بودن محكوم بودند كه يا در انزوا بميرند يا هجرت كنند و از كشور برند كه اتفاقاً خود كارگردان هم جزو همين دسته بود.
خنده داره! مردمي كه براي همين سينما و هنرمنداش سروكله مي شكوندن (الان هم مي شكنن) همون هنرمندا رو ممنوع تصوير، ممنوع صدا، ممنوع كار، ... و خلاصه ممنوع زندگي كردن و ميكنند. (از بكار بردن ال عربي بعد از ممنوع معذورم)
به خوب و بد انقلاب كاري ندارم اما